Very Low Frequency

Uit Radiopedia
Versie door MeerderBot (overleg | bijdragen) op 13 okt 2013 om 16:29 (Robot: cosmetische wijzigingen)
Radiospectrum
3 - 30 Hz
100.000-10.000 km
ELF
30 - 300 Hz
10.000 - 1.000 km
SLF
300 Hz - 3 kHz
1.000 - 100 km
ULF
3 -30 kHz
100 - 10 km
VLF
30 - 300 kHz
10 - 1 km
LF (LW)
300 kHz
1 km - 100 m
MF (MW)
3 - 30 MHz
100 - 10 m
HF (SW)
30 - 300 MHz
10 - 1 m
VHF
300 MHz - 3 GHz
1 m - 100 mm
UHF
3 - 30 GHz
100 - 10 mm
SHF
30 - 300 GHz
10 - 1 mm
EHF

Met Very Low Frequency of VLF worden frequenties in het radiospectrum aangeduid tussen 3 en 30 kHz. De radiogolven hebben een golflengte tussen 10 en 100 kilometer. Aangezien er vergeleken met de hogere frequenties weinig bandbreedte is in deze band, worden enkel de allereenvoudigste signalen gebruikt, zoals Morsecode en signalen voor radionavigatie, maar geen spraak.

Propagatie

VLF-golven planten zich hoofdzakelijk voort als grondgolf, die het aardoppervlak volgt. Door de lange golflengte treedt zeer weinig demping op door het aardoppervlak en het is niet uitzonderlijk dat VLF-signalen meerdere keren de wereld rond reizen. VLF-pulsen die worden uitgezonden door bliksemontladingen kunnen daarom waar ook ter wereld gedetecteerd worden, en worden soms meerdere keren na elkaar ontvangen: de eerste puls arriveert rechtstreeks, de volgende pulsen worden iets later ontvangen na één of meer keer om de Aarde gereisd te zijn. Van ruimtegolfpropagatie is nauwelijks sprake omdat de golflengte bijna even groot is als de afstand tussen de aarde en de ionosfeer.

VLF-golven zijn door hun lange golflengte ook in staat in staat om in veel dichtere materialen door te dringen. Ze dringen enkele meters in de aardbodem en kunnen ook ongeveer 10 tot 40 meter doordringen in water. Om die reden worden ze gebruikt om te communiceren met duikboten vlakbij het oppervlak. De nog langer-golvige ULF en ELF-frequenties wordt gebruikt voor dieper gedoken boten.